Het word steeds zwaarder voor mijn moeder om voor mijn vader te zorgen. Hij heeft niet alleen de ziekte van Alzheimer maar ook de ziekte van Parkinson.
Vooral 's nachts is het moeilijk, hij moet om de haverklap plassen en heeft daar bij hulp nodig. Maar probeer maar eens iemand op het toilet te zetten die half slaap, niet mee werk en geen idee heeft hoe ie moet gaan zitten. Dan wil het ook nog wel eens mis gaan, kan mijn moeder midden in de nacht het bed en mijn vader verschonen.
Kijk als dat zo af en toe is, een gebroken nacht, dan trek je dat wel een keer een gebroken maar iedere nacht word te veel. Straks kan ik mijn moeder opvegen.
Gelukkig is het al wel zo, dat als er iets met haar zou gebeuren dan is alle opvang voor mijn vader geregeld.
Twee keer in de week gaat mijn vader naar de dagopvang. Op die dagen heeft mijn moeder even ruimte voor andere dingen. Er zijn namelijk genoeg dingen die het beste gedaan kunnen worden als mijn vader er niet is, denk daarbij aan boodschappen doen, bezoek aan een arts/kapper/tandarts, winkelen, dingen die je makkelijker doet als mijn vader er niet bij is. Maar omdat het maar 2 dagen in de week zijn, zijn die dagen al snel gevuld...
En alsof het nog niet genoeg is .....mijn moeder moet geopereerd worden.
Nu bestaat er hulp die bij afwezigheid van mijn moeder kan blijven slapen om voor mijn vader te zorgen maar zodra zij weer uit het ziekenhuis is verdwijnt die hulp, terwijl we dan juist hulp nodig hebben.
Mijn vader staat in geschreven voor een verpleeghuis. Hij kan daar als het nodig is komen logeren voor 2 weken.
Maar 2 weken zal niet voldoende zijn.
We kunnen er vanuit gaan dat het revalideren zeker 6 weken tot 3 maanden kan duren.
Het word mijn moeder allemaal te veel op het moment en heeft het er al over om de operatie uit te stellen.
Maar daar ben ik het niet mee eens en het kan me niet schelen hoe maar ik zal hulp vinden..
Dus nu ben ik bezig met zoeken naar hulp. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat dat niet vaker voorkomt, dat je als mantelzorg het ziekenhuis in moet en geen opvang voor langere tijd kunt krijgen.
Omdat we voorheen ook hulp nodig hadden voor mijn schoonmoeder weet ik bij wie ik moet zijn en dat is dus een voordeel. Ik heb contact opgenomen met een voor mij bekende nazorgcoördinator geriatrie. We hebben een telefonisch gesprek gehad .Daarin stelde zij voor om bij mijn ouders langs te gaan om een beter zicht op de situatie te krijgen. Voor volgende week hebben we een afspraak bij mijn ouders thuis.
Ik ben benieuwd.
De afgelopen dagen spookte dit door mijn hoofd... ik piekerde me suf...ik ben blij dat ik hulp ben gaan zoeken, hulp heb gevonden en hulp heb gekregen.
Een kleine last is van mijn schouders
Fijn dat je die weg gelukkig hebt. Ik hoop ook echt dat er wat uitkomt. Ik ken 2 situaties die niet volledig hetzelfde zijn (andere ziektes), maar wel een partner hebben die zich t vuur uit zijn of haar sloffen loopt en niet toekomt aan zich of haar zelf. In de 1ne situatie is er gelukkig hulp, al wordt dat steeds minder, want bezuinigingen. In de andere situatie kwam de hulp pas op gang toen het niet meer nodig was. Ik hoop dus echt dat jouw telefoontje en het gesprek jouw moeder de lucht en de tijd geven om geopereerd te worden en goed te kunnen revalideren. Het is belangrijk voor haar, voor jou en natuurlijk ook voor je vader. @Angelnl
BeantwoordenVerwijderen