Iets onder de leden.

Het is vandaag woensdag, 1 van de dagen dat vaders naar de dagopvang gaat. 1 van de dagen dat moeders even rust heeft.
Ik bel moeders op om te vragen of zij mee gaat naar de Ikea. Er word niet opgenomen, die is vast een bakkie drinken bij de buurvrouw denk ik. Een uurtje later probeer ik het nog eens, nu word er wel opgenomen. " Ik bel je zo terug Bri "zegt moeders "Het gaat niet goed met je vader" moeders hangt op en ik vraag mij af wat er kan zijn. Het duurt lang voordat zij terug belt.

Eindelijk heb ik haar aan de telefoon. Zij vertelt dat vanaf maandagavond het al niet zo goed ging met vaders. Hij was heel onrustig s'nachts en steeds wakker. Dinsdag op de dag zelfs lijkt het iets beter te gaan, maar dinsdagnacht is een ramp geweest. Midden in de nacht begint hij te spoken. Hij staat ineens naast het bed, normaal gesproken heeft hij daar hulp bij nodig. Moeders krijgt hem met moeite weer in bed met de boodschap dat hij nog maar moet gaan slapen. Vaders zegt wat, maar is totaal onverstaanbaar en als moeders dat zegt word hij boos. Frustratie omdat hij zich niet duidelijk kan uitdrukken.
De rest van de nacht verloopt vermoeiend. Vaders is continu aan t brabbelen of hij neuriet wat. Moeders ligt daardoor uren wakker.

Vanmorgen had moeders de hoop dat het vandaag dus beter zou gaan. Helaas het tegendeel is waar. Moeders krijgt vaders met moeite uit bed. Hij spreekt nog steeds wartaal. Het aankleden gaat normaal al met moeite omdat hij amper meewerkt maar werkt hij helemaal niet mee.
Lopen lukt vaders ook haast niet meer, dus het wordt een zware klus om hem de trap af te krijgen.

Eenmaal beneden belt moeders de huisarts en zij kunnen gelijk komen, vandaar dat het lang duurde voordat ik terug gebeld werd.
Met veel sjorren en sjouwen in de auto gekregen op naar de huisarts.

Bij de huisarts wordt vaders goed onderzocht. Moeders zegt wat ik ook dacht vanmiddag. Heeft hij geen TIA( een beroerte van voorbijgaande aard) gehad. Niets wijst daar gelukkig verder op. Maar de huisarts stuurt ze naar t ziekenhuis voor bloed prikken, long foto's en urine inleveren. De huisarts denkt aan een blaasontsteking of een longontsteking.

Dus nu is het wachten op de uitslagen.

Moeders zegt dat ze vaders zo lekker in z'n bed gaat leggen. Ik vraag haar even te wachten dan kom ik haar helpen.

Als ik bij m'n ouderlijk huis kom, tref ik een zielig hoopje mens aan, m'n vader hangt in z'n stoel half te slapen, z'n mond staat wagenwijd open en ogen zijn dicht. Ik aai vaders over z'n bol en geef hem een paar dikke zoenen en zeg hem gedag. Hij brabbelt onverstaanbaar terug maar houd z'n ogen gesloten.

We vragen vaders of hij zijn ogen wil open doen omdat wij hem naar boven willen brengen. Hij reageert niet. Moeders en ik pakken ieder een arm en trekken hem uit z'n stoel. Vaders is geen licht veertje. Hij staat maar hij houd die ogen maar dicht. We kunnen praten tot we een ons wegen maar wakker worden doet hij niet. Hij blijft wel onverstaanbaar doorpraten. Ik sla z'n arm om m'n schouder en we schuifelen door de kamer. Eigenlijk trek ik hem door de kamer en hij schuifelt een beetje mee. Als we bij de trap zijn aangekomen proberen we vaders weer wakker te krijgen. Allerlei manieren, harder praten, zachtjes op z'n wangen tikken niets helpt. Zo krijgen we hem nooit de trap op dus we draaien om en schuifelen terug naar de kamer. In de gang stoot hij per ongeluk zijn hoofd.. hij zegt iets onverstaanbaars maar ik haal er een duidelijke gvd uit.
Vaders is behoorlijk zwaar op m'n schouder omdat hij half slaapt. Bij de bank laat ik hem voorzichtig zakken. Vaders ligt nu half op de bank. Ik trek hem wat opzij zodat hij goed kan liggen, til z'n benen op en leg die ook op de bank. Moeders gaat boven een deken halen. Ik vraag of hij goed ligt en ik hoor een "jahoor" gemompel. Ik aai hem nogmaals een aantal over z'n bol en zoen hem en ik kijk..

Ik kijk ...ik kijk naar een man die ooit eens sterke man was en maar daar is nu weinig van over.

Terwijl ik zit te bloggen gaat de telefoon. Het is moeders, ze heeft al uitslag van het bloed gekregen.
In het bloed is te zien dat er ergens een ontsteking zit maar waar dat is niet te zien. De huisarts wil niet wachten op de rest van de uitslagen dus vaders krijgt antibiotica voorgeschreven. De apotheek is al ingelicht en die komen t straks bij moeders thuis brengen. Dat is heel prettig, dan hoeft zij daarvoor de deur niet meer uit